Միջինասիական յայլեքից Հայկական լեռնաշխարհ հորդած անդեմ ու պատմազուրկ քոչվոր ցեղը որքան պետք է ողորմելի, տգետ ու մեզանից «աբիժնիկ» լինի, որ պատմագրությունը պետական մակարդակով ֆալսիֆիկացնի ու որպես դիրքորոշում հայտնի, թե հայերն առաջին անգամ ներկայիս Հայաստանի և հարակից տարածքներում հայտնվել են 1828 թվականից:
Հին ժողովրդական խոսք կա. «Դավաճանությունը շատերը սիրեցին, դավաճաններին՝ ոչ ոք»։ Պատմությունից շատ դեպքեր են հայտնի (հայերին հատուկ վարք չէ, ինչպես կարծում են որոշ մարդիկ, այլ անլիարժեքությամբ տառապող մարդու վարք):
Լևոն Մեծագործի կառավարման շրջանը Կիլիկիայի հայոց թագավորության պատմության փառավոր էջերից է, երբ խելացի ու կշռադատված ներքին ու արտաքին քաղաքականության շնորհիվ հայոց թագավորությունը հասավ հզորության գագաթնակետին: Հատկապես հիշատակելի է հայոց թագավորի արտաքին քաղաքականությունը:
Ադրբեջանական պետական քարոզչամեքենան խճճվել է սեփական կեղծիքների մեջ՝ կապված հայկական մշակութային ժառանգությունը աղվանական ներկայացնելու հետ, կորցրել տարածաժամանակային ընկալումները։
Об участии армян в составе Московских войск на поле Куликовом, свидетельствует имя командира разведчиков («сторожей») московской армии: «...После присоединения литовских и казачьих войск были посланы наряды новых «сторожей» под начальством Семена Мелика.
Սովորաբար հետադիմական ուժերի հրահրած քաղաքակրթական նահանջի պայմաններում առաջին հերթին տուժում են հասարակական գործունեության ամենազգայուն այնպիսի ոլորտները, ինչպիսին են գիտությունն ու կուլտուրան։
Ղրղզստանում տեղի է ունենում Թյուրքական պետությունների կազմակերպության (OTS) ղեկավարների գագաթնաժողովը, որին մասնակցում են նաև դիտորդ երկրների ղեկավարները՝ Հունգարիայի վարչապետ Վիկտոր Օրբանը, Թուրքմենստանի նախագահ Սերդար Բերդիմուհամեդովը և թուրքական զորքերի կողմից օկուպացված Հյուսիսային Կիպրոսի «նախագահ» Էրսին Թաթարը։